Prachtige cartoon van Jip van den Toorn in de Volkskrant op woensdag 13 november. Op de tekening zie je premier Schoof die de pers toespreekt. Het onderschrift: “Het werkelijke integratieprobleem van Nederland”. In de tekstballon: “Omdat een paar jongens zich hebben misdragen, zal ik in deze persconferentie alle 800.000 Turkse- en Marokkaanse Nederlanders voor u over één kam scheren”. Inhoudelijk prachtig, maar zie je wat hier talig aan de hand is?
categorie-archief: stijl
Kromme zinnen, mooie zinnen
Vorige week zag ik bij het opstarten van Google toevallig dit: “Hoogste temperatuur van Europa in de Valencia regio met een warme week op komst in Spanje.” Wat een lelijke, onevenwichtige kop: ‘de Valencia regio’ klinkt als vertaald Engels en het verband tussen het eerste en het tweede deel van de kop is op z’n zachtst gezegd wazig. Ik opende het artikel en de rest van de tekst bleek niet veel beter. Ik moest denken aan een prachtig Engels boek over de kunst van het schrijven van mooie zinnen dat ik een paar jaar geleden met veel plezier las. Ik pakte het boek erbij en was meteen weer verkocht.
Een klein maar machtig wapen
Als ik bij mijn slager om eieren vraag, krijg ik eitjes. En als ik om een kipfilet vraag, krijg ik een kipfiletje (wel biologisch uiteraard). Wat is dat toch met Nederlanders en verkleinwoorden? Het is natuurlijk allemaal heel gezellig en klantvriendelijk bedoeld, dus daar kun je geen bezwaar tegen maken, maar je kunt verkleinwoorden ook heel anders gebruiken. Een mooie illustratie daarvan vond ik in een column van Toine Heijmans in de Volkskrant van 10 mei.