Dankjewel

Vorige week kreeg ik van een collega een kaartje en een cadeaubon toegestuurd. Heel aardig gebaar natuurlijk, maar ik fronste bij het lezen van de voorgedrukte tekst op het kaartje: “dankjewel”. Ik kan er maar niet aan wennen: dankjewel als één woord. Je ziet het steeds vaker. Bijvoorbeeld in de tekstsuggesties van WhatsApp. Schrijf jij ook dankjewel? Of toch liever dank je wel?

Taaladvies
Het Taalloket van Onze Taal wijdt een aparte webpagina aan de spelling van dankjewel en dank je wel. Ook dankuwel en dank u wel komen aan bod. Over dankjewel schrijft Onze Taal: “Officieel is alleen ‘Dank je wel voor je inzet’ juist. Een goed te verdedigen en vaak voorkomend alternatief is ‘Dankjewel voor je inzet.’” Zoals vaker heeft de werkelijkheid dus ook nu de regels ingehaald. De nieuwe schrijfwijze komt zo vaak voor dat we er niet meer onderuit kunnen.

Tussenwerpsel
Het argument van Onze Taal om dankjewel en dankuwel goed te keuren, is dat de combinaties tussenwerpsels zijn geworden: “Tussenwerpsels … staan los van de rest van de zin waar ze in staan, en kunnen ook als zelfstandige uitroep fungeren, Hallo! Toe maar!, Tss.” Eerlijk gezegd, vind ik dit niet zo overtuigend. Toe maar schrijf je ook niet als een woord. Wel overtuigend zijn de voorbeelden alsjeblieft en alstublieft. Die zal niemand nog als drie losse woorden schrijven.

Andere bronnen
Wat zeggen andere belangrijke bronnen over dankjewel en dankuwel? De Dikke Van Dale geeft dankjewel en dankuwel alleen als zelfstandig naamwoord. Het Groene Boekje geeft dankjewel als zelfstandig naamwoord en als tussenwerpsel, maar bij dankuwel staat alleen ‘zelfstandig naamwoord’. Eenduidig is het dus allemaal niet. Dankjulliewel staat trouwens in geen enkele bron.

Onpersoonlijk
Waarom ik zo’n moeite heb met dankjewel? Omdat het zo onpersoonlijk oogt. Zeker als je het ook nog eens een tussenwerpsel noemt. Dat klinkt zo achteloos. Maar het persoonlijke, vriendelijke karakter van de gebundelde woorden verdwijnt voor mijn gevoel vooral omdat je tussen de andere letters verdwijnt. Maar goed. Het maakt natuurlijk helemaal niet uit wat ik ervan vind. Dankjewel en dankuwel worden ongetwijfeld net zo normaal als alsjeblieft en als het zelfstandig naamwoord bedankje, dat volgens Van Dale in “in 1839 [is] ontstaan uit ik bedank je”. Zo gaat dat met taal. Uiteindelijk verandert alles.