Wat vindt u van de volgende kop: “China-correspondent NRC weg om plagiaat en gesjoemel met citaten”? Is de volgorde in China-correspondent niet een tikkeltje vreemd?
Kop
De kop stond 21 september in de Volkskrant. Het artikel begon als volgt: “De China-correspondent van NRC Handelsblad, Oscar Garschagen, stapt op omdat hij journalistieke regels heeft overtreden. Uit intern onderzoek blijkt dat hij plagiaat pleegde en citaten gebruikte van mensen die hij niet heeft gesproken. … NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch maakte het nieuws woensdag bekend.” De eerste vraag: is China-correspondent de meest natuurlijke volgorde? De tweede vraag: had het anders gekund?
Antwoord
Het antwoord op de eerste vraag: nee. Voor mij in ieder geval niet. Maar dat wil niet zeggen dat anderen er ook moeite mee hebben. Als je “China-correspondent” op internet opzoekt, zie je dat bijvoorbeeld Het Parool, nos.nl, NRC Handelsblad en nu.nl de volgorde gewoon overnemen. De website media.tpo.nl gaat nog verder en schrijft in een eigen kop “NRC-China correspondent Oscar Garschagen”. Het antwoord op de tweede vraag: had het anders gekund? Jazeker. Maar eerst iets anders.
NRC-hoofdredacteur
In hetzelfde artikel is sprake van NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch. Zit er een luchtje aan NRC-hoofdredacteur? Nee. Waarom geurt China-correspondent dan wel? Volgens mij heeft dat te maken met de betekenis. In het geval van NRC-hoofdredacteur is sprake van een ‘van-relatie’: “de hoofdredacteur van het NRC”. Dat werkt bijvoorbeeld ook prima voor Volkskrantjournalist of NOS-verslaggever. Maar in het geval van China-correspondent gaat het niet om ‘van’, maar om ‘in’. Om die betekenis te doorgronden, moet je als lezer meer moeite doen. Je moet meer weten. Misschien dat China-correspondent daarom niet lekker klinkt.
Anders
Misschien denkt u: China-correspondent staat in een kop en koppen moeten kort zijn. Dat is waar, maar het had zo net makkelijk andersom gekund: “Correspondent China (van) NRC Handelsblad …” of “Oscar Garschagen, NRC-correspondent China, …” (nos.nl gebruikt in de kop “NRC-correspondent China”, maar in het artikel zelf “De China-correspondent van NRC”). Dit kost niet meer ruimte. Het is dus zeker geen kwestie van efficiëntie. Maar wat dan wel? Tja. Zou het weer een gevalletje verengelsing kunnen zijn? In het Engels is China correspondent namelijk juist wel de meest voor de hand liggende volgorde.
Wat vindt u?
Wat zegt uw intuïtie over China-correspondent? Hoe klinkt de volgorde u in de oren?
Klik gerust op een van de knoppen hieronder als u dit stuk met anderen wilt delen.
Blijkbaar ben ik ook al ‘verengelst’, want het was me niet opgevallen en ik heb er eerlijk gezegd ook niet zo’n moeite mee.
Het is compacter en even duidelijk als ‘correspondent in China’, wat mij betreft dus prima.
Ik heb er niet wakker van gelegen, maar wel klinkt het alsof er maar een correspondent in heel China is en dat lijkt me onwaarschijnlijk.
Als jij erover valt, doe ik dat meestal ook Marcel. Maar dit keer niet… Ik heb geen moeite met China-correspondent.
Pingback: Terug naar onze correspondent | Taalpraat
Het venijn zit in de staart van het NRC Handelsblad artikel van Peter Vandermeersch d.d. 20-9-2017.
“Ondanks de fouten die Garschagen heeft gemaakt,” lees ik, “zullen we Oscar als mens én collega in ons hart blijven dragen.” Desondanks is mens én collega Oscar oneervol ontslagen.
“De recente fouten mogen niet verhullen dat hij in de voorbije jaren uitstekend werk heeft verricht,” lees ik verder. Als sinoloog, oud ‘ambassadeur’ in Taiwan en slechts weekend lezer van NRC Handelsblad kan ik dit volmondig beamen. De heer Garschagen had de moed (anderen zullen zeggen: was zo dom) om kritisch over het perfide bewind in Peking te schrijven. Dit zal hem daarginds niet in dank zijn afgenomen en judas Zhang Chaoqun zal er – gesteund en heimelijk aangemoedigd door hoger geplaatste lieden die doorgewinterd zijn in het “cloak-and-dagger” spel – dankbaar gebruik van hebben gemaakt.
Als de hoodredactie van NRC Handelsblad, waar al evenzeer “de leugen regeert”, zich voldoende had gerealiseerd dat (en hoe!) een gefrustreerde lokale ex-medewerker van haar correspondent in China wraak op zijn voormalige chef nam, had zij milder, d.w.z. menselijker over “mens én collega” Oscar geoordeeld en hem slechts intern op de vingers getikt.
Ik sta zeker niet voor de volle honderd procent achter de heer Garschagen, maar waarom moest zijn zaak zo hoog worden opgespeeld? Waarom moest “mens én collega” Oscar niet, in een gesprek onder vier ogen, streng door zijn hoogste baas worden toegesproken maar aan de publieke schandpaal worden genageld? Wiens belang dachten de hoofdredactie en NRC Ombudsman Sjoerd de Jong hiermee te dienen? Is er aan het Rokin in Amsterdam rekening mee gehouden dat het wereldkundig maken van de affaire nadelige gevolgen voor de krant zelf zou kunnen hebben? Wie heeft daar immers geen boter op zijn/haar hoofd!
Ik herinner mij het akkefietje dat wijlen Willem van Kemenade met de leiding van een van Neerlands “kwaliteitskranten” had nog goed en met de her-benoeming van zwaargewicht Garrie van Pinxteren (een veelzeggende beslissing!) wens ik hoofdredacteur Vandermeersch veel succes, maar de krant die tegenwoordig ruimte biedt aan actrice en columniste Georgina Verbaan en zich ooit met de slagzin “slijpsteen voor de geest” afficheerde dient wel te beseffen dat de grens tussen feiten en waarden diffuus is, zoals overtuigend door Hilary Putnam in “The Collapse of the Fact/Value Dichotomy” (Cambridge, MA: Harvard University Press, 2002) is aangetoond.
J.J.P. Kuijper, Rotterdam