Soms ga je aan jezelf twijfelen. Volkskrantcolumniste Sheila Sitalsing schreef 16 maart: “En toen stond zomaar de ceo van TMF Group, een van de grote trustkantoren van Nederland, in de krant. Hij gaf een interview aan Het Financieele Dagblad, en de kraboodschant benoemde zelf hoe bijzonder dat is: dit soort mannen geeft nóóit interviews.” Huh? Kraboodschant? Ken jij dat woord?
Wat is dat nou weer?
Je ziet een onbekend woord en je vraagt je af: wat betekent dit in vredesnaam? Zeker als het om een woord in een tekst van Sheila Sitalsing gaat. Haar columns zijn altijd glashelder en in smetteloos Nederlands geschreven. Dus hoe is het nou mogelijk dat ik het woord niet ken?
Nog maar eens kijken. Wat kan kraboodschant betekenen? Moet ik het opzoeken? Wat zou er logisch gezien moeten staan? Maar dan wordt het toch wel snel duidelijk: het is gewoon een fout. Uit de context kun je opmaken dat kraboodschant terugverwijst naar Het Financieele Dagblad. En Het Financieele Dagblad is een … krant. Kraboodschant is een samensmelting van twee woorden: krant en boodscha(p), vermoed ik. Het herschrijfproces van Sheila Sitalsing schijnt erdoorheen, maar het is wel vreemd dat niemand van de redactie van de Volkskrant dit er op tijd uit heeft gehaald. Wel na publicatie overigens, waarschijnlijk nadat een of meer lezers erop hadden gewezen. Als je het stukje tekst nu in de digitale krant opzoekt, staat er gewoon krant.
Wat zegt dit?
Volgens mij kun je hier een paar dingen uit concluderen:
1. Iedereen maakt fouten. Ook taalvirtuoos Sheila Sitalsing. En ook de redactie van de Volkskrant.
2. Gekke of moeilijke woorden vallen op.
3. Als je een gek of moeilijk woord ziet, probeer je er betekenis aan te geven. Je gaat er niet automatisch vanuit dat het een fout is, maar dat er een hiaat in je eigen woordenschat zit.
4. Als je die betekenis niet direct ziet, probeer je die uit de tekst op te maken. Dat heb ik in dit geval ook gedaan.
5. Als je er echt niet uit komt, kun je altijd nog naar een woordenboek grijpen. Kraboodschant staat trouwens niet in Van Dale. Ook niet in de nieuwe papieren editie, die deze week verschijnt.
6. Met gezond verstand en kritisch lezen kom je een heel eind.
Volgens mij niet meer dan een typisch voorbeeld van copy-paste-ontsporing.
Inderdaad, Han. Het is het meest waarschijnlijk dat het woord “boodschap” is gekopieerd zonder laatste p en verkeerdelijk geplakt in het woord “Krant”.
Interessant verschil van perspectief, Han en Louis. Jullie bekijken de fout vanuit het perspectief van de schrijver (‘Hoe is de fout ontstaan?’) en ik vanuit de lezer (‘Hoe ga je er als lezer mee om?’).