Grillige mails

Wat is dat toch met Nederlandstalige e-mails? Ik krijg zo vaak berichten die elke vorm en structuur ontberen. Heeft het te maken met onkunde of onwil van de schrijvers? Is het slordigheid? Komt het door onvoldoende aandacht voor schrijven in het onderwijs? Is het de schuld van het medium?

Kartelrand
Bijna dagelijks krijg ik ze: e-mailberichten waarvan elke zin op een nieuwe regel begint en de rechterkant een kartelrand heeft. Er zit wel een kop en een staart aan, maar het middenstuk is een lijstje zinnen die geen verband met elkaar lijken te hebben. Twee voorbeelden van (geanonimiseerde) mails die ik afgelopen week in mijn inbox vond. Het tweede bericht is een antwoord op het eerste.

Eerste bericht
Dag AAA,

Fijn dat we toch nog kunnen afspreken voor de kerstvakantie.
Kun je mij de YYY geven?
En om hoeveel ZZZ gaat het?
Ik kopieer even BBB in. Hij zal de CCC voor iedereen regelen.
Ik zorg er voor dat zij binnenkort de informatie krijgen.

Groet, XXX

Tweede bericht
Hi XXX,
Hier de informatie waar je om gevraagd hebt:
De medewerkers die in XXX werken zijn YYY en ZZZ.
Ik heb hen het materiaal laten zien en ze zijn er heel enthousiast over.
We hebben XXX.
Verder geen nieuws op dit moment.
Ik zie je a.s. vrijdag!
Fijn weekend,
AAA

Witregels
In het eerste bericht staat in ieder geval nog een witregel na de aanhef en afsluiting; in de tweede e-mail staat alles onder elkaar. En dat terwijl witregels tussen onderdelen van een bericht, en zeker tussen alinea’s, het lezen bevorderen. De witregels laten ook zien wat bij wat hoort. Zelfs bij deze korte berichten, en ik kan u garanderen dat er heel veel langere zijn met een soortgelijke vorm, is het handig om dingen die bij elkaar horen, ook bij elkaar te zetten. Het liefst met doorlopende zinnen, zodat je zogeheten blokalinea’s krijgt.

Hoe komt dat nou?
Dit is mijn hypothese. Ten eerste is het een kwestie van gemak. Vroeger – ja, ik word oud – werd veel meer aandacht besteed aan het schrijven van correspondentie. En dat is ook logisch: als je een fout in een met de hand geschreven brief maakte, moest je helemaal opnieuw beginnen. Met de tekstverwerkingsmogelijkheden van computers is dat geen probleem meer. Ten tweede heeft het iets te maken met haast. We schrijven allemaal zo veel mails dat voor veel mensen schrijven is verworden tot het haastig formuleren van een gedachtestroom, zonder die nog eens te bekijken en te herschikken. Aan het einde van elke zin volgt een korte gedachtepauze die wordt uitgedrukt met een druk op de entertoets. En floep: daar is de nieuwe regel.

Gebundeld
Het is jammer. Mooi geschreven, helder gestructureerde correspondentie is een feest om te lezen. Het is dan ook niet vreemd dat nog steeds verzamelingen brieven van bekende en minder bekende schrijvers worden uitgegeven. Ik betwijfel of er ook ooit verzamelingen e-mails zullen worden gebundeld. In ieder geval niet in de vorm van boeken die je voor je plezier leest.