Hoe noem je overheidsgeld?

Begin september schreef ik over het boek Metaphors we live by van George Lakoff en Mark Johnson. In die blog ging het onder andere over de beelden die woorden bij mensen oproepen en de manier waarop je met taal de boel kunt manipuleren. In de uitzending van Zembla van 21 oktober gaf de Nederlandse trompettist Eric Vloeimans een prachtig voorbeeld van beeldvorming door taal.

Wegbezuinigde muziekscholen
De uitzending van Zembla ging over de teloorgang van muziekscholen in Nederland. Die zijn de afgelopen decennia op grote schaal wegbezuinigd en soms letterlijk met de grond gelijk gemaakt. Het is een verlies voor iedereen die van muziek houdt, maar ook een groot verlies voor de samenleving. Volgens Vloeimans blijkt de “onderwaardering van kunst” al uit het woordgebruik: “We hebben het niet over subsidie als er een weg moet worden aangelegd. We hebben het niet over een subsidie als er een gebouw moet worden neergezet. We hebben het ook niet over subsidie als er een voetbalstadion gebouwd moet worden. Ik heb het idee, dat zijn allemaal investeringen. Alleen bij kunst heet het ineens subsidie. En subsidie is zo van: je houdt je hand op.”

Subsidie of investering?
Hoe noem je het inzetten van overheidsgeld? De analyse van Eric Vloeimans zet je aan het denken: subsidie versus investering. Moet de cultuursector hopen op subsidies en de overheid op de knieën danken voor financiële ondersteuning? Of moet er gewoon structureel en keihard in het maatschappelijke en culturele welzijn van mensen worden geïnvesteerd? De afgelopen anderhalf jaar is duidelijk geworden dat mensen snakken naar kunst en cultuur. Dat kunst en cultuur een wezenlijk onderdeel van ons leven zijn. Laat de overheid daar dan ook het juiste financiële gewicht aan geven en eerlijke taal gebruiken. Taal die het belang van kunst en cultuur weerspiegelt.