Gastcolumn(pje): zin in een koffietje?

Te voor en te na wordt Nederlanders ingeprent dat je bescheiden moet zijn. Opscheppers verfoeien we, zelfs als iemand het echt goed gedaan heeft, moet hij toch vooral nederig blijven. Komt misschien daaruit voort dat we in ons dagelijks taalgebruik zo verzot zijn op verkleinwoorden?


We drinken misschien graag een wijntje, een biertje of een whiskytje. En in ieder geval een kopje koffie (of een koffietje), een kopje thee (of een theetje) of een glaasje water. We gaan een hapje eten met kennisjes in een leuk zaakje en dat mag dan best een centje kosten, vooral als er een paar flesjes wijn soldaat gemaakt worden. En als de uitbater goed zijn best op het soepje, het hoofdgerechtje en het nagerechtje heeft gedaan, dan krijgt hij of zij misschien wel een complimentje en/of een fooitje.

De nieuwe vriendin van onze buurman is een leuk vrouwtje dat best zou passen in ons buurtje, als tenminste haar kindjes ook aangepast blijken te zijn. Want ik wil wel iedere dag rustig mijn krantje kunnen lezen. Dat is (op mijn leeftijd) een van de pleziertjes die ik nog heb.

Ik lees ook weleens een boekje of kijk een filmpje. En als het mooi weer is, maak ik tijdens een fietstochtje wat fotootjes. Onderweg een terrasje pikken is dan ook fijn natuurlijk en wat leuk als je daar dan een oud schoolvriendje tegenkomt. Die nodigt je dan misschien uit om op zijn tennisclub een balletje met hem te komen slaan.

Natuurlijk kent iedereen nog wel wat voorbeeldjes en natuurlijk is deze kneuterigheid ons zó op het lijf geschreven dat we er niet zo gemakkelijk afstand van zullen doen. Het zij zo.

5 reacties op Gastcolumn(pje): zin in een koffietje?

  1. Jan Klerkx zegt

    Leuk stukje. Dit verschijnsel is overigens niet beperkt tot Nederland. Op de Belgische radio hebben ze het soms over ticketjes voor de trein of een voorstelling, en bij het eten horen ‘groentjes’.

  2. ton verjans zegt

    ….en zeker niet vergeten dat we het voortdurend hebben over sms-jes, e-mailtjes, app-jes en FB-tjes.

  3. Astrid den Besten zegt

    Laten we vooral ook niet het veel in NL voorkomende gebruik vergeten om baby’s van het vrouwelijk geslacht verkleinende namen te geven: Ineke, Jacqueline, Jeanet(te), Marjolein, Joke, Jolien, Paulette, Jolein, Jolet(te), Janneke, Daantje, Evelien, Catoke, Nicolet(te), etc., etc.
    Ik ben geen psycholoog, maar je zou bijna denken dat er in NL veel behoefte bestaat om vrouwen “klein” (bescheiden, nederig?) te houden.
    Gelukkig heet ik Astrid!

  4. Sjokean Oosterbaan zegt

    ‘Je mag het altijd ruilen’ van Wilfred Ploeg, over hoe buitenlanders naar Nederlanders kijken, o.a. ook dit verkleinwoordjesgetreutel.

  5. Mirjam van Elst zegt

    Ik haak aan bij Astrid: wij vrouwen hebben nogal eens de neiging elkaar ‘meisjes’ te noemen. En als zo iemand verzot is op roze: ‘meisje-meisje’. Alsof 1 keer niet erg genoeg is.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *