Al drie jaar ben ik als hoofdredacteur betrokken bij de ontwikkeling van een nieuwe, interactieve leergang Engels voor het voortgezet onderwijs. De uitgeverij heet Blink; de leergang heet Wired. Een prachtige klus, niet alleen vanwege de spannende inhoudelijke en didactische aspecten, maar ook omdat ik met veel slimme en buitengewoon aardige jonge mensen mag samenwerken. En dat heeft ook zijn voordelen voor Taalpraat.
Stand-up
Het viel mij voor het eerst op bij onze wekelijkse zogeheten stand-up: een overleg waarbij we in een kring staan en elkaar letterlijk staand op de hoogte brengen van onze persoonlijke activiteiten en van de dingen die komen gaan en waarvoor we elkaars ondersteuning en hulp nodig hebben. Om beurten doen we ons verhaal. Wat daarbij opvalt, is dat sommige jongere collega’s hun bijdrage steeds afsluiten met “Dát”, met klemtoon. Dus bijvoorbeeld: “Ik heb zus en zo gedaan. Vanmiddag zit ik een bespreking met X en Y over Z en morgen moet ik naar A. Dát.” Of soms is het “Dát dus” of “Dus zo”.
Nuttig
Misschien denkt u: wat is dit nou weer, maar ik vind het wel een nuttige afsluiting. Met een of twee woorden maak je zo duidelijk dat je bijdrage aan de bijeenkomst is afgesloten. Toch vraag ik me wel af waar het vandaan komt. Is het misschien een korte vorm van bijvoorbeeld “Dat is wat ik wilde zeggen” of “Dat is mijn bijdrage”? Weet u waar dit vandaan komt? Hoort u het ook weleens? Is het misschien kantoortaal? Ik ben benieuwd naar uw inzichten.
ik hoor en lees “dat dus” nog weleens als afsluiting van een tekst, maar dan met de ondergrond van bijv. ergernis of verbazing. Een vervanging voor “zulke dingen”, of “zoiets”?
Leuke column, ik hoor het ook veel mensen in mijn omgeving zeggen en heb me ook al eens afgevraagd waar het vandaan komt. ‘ Dus dat’ schijnt oorspronkelijk uit Suriname te komen. Het kan van alles betekenen las ik in deze column: http://www.oversuriname.nl/column/martin-panday/het-dus-dat-fenomeen.html
Ik denk niet dat het echt ‘kantoortaal’ is maar eerder een soort straattaal dat nu wat ‘breder’ gebruikt wordt. Naast twintigers en (begin) dertigers hoor ik het mijn neefjes van 15 ook zeggen en die zien niet vaak een kantoor van binnen ?.
De vraag die bij de stand-up wordt gesteld is: Wat heb je gedaan? / Wat ga je doen?
Je geeft antwoord, en als je vervolgens afsluit met ‘Dát (dus)’, dan bedoel je: ‘Dat heb ik dus gedaan / ga ik dus doen.’ ‘Dat’ is het antwoord op de vraag ‘Wat’.
Althans, dit is mijn interpretatie…
Op Twitter kom je nog een andere vorm tegen: mensen die ‘Dat dus / Dit dus’ bijvoorbeeld als onderschrift bij een foto zetten, zonder dat er een vraag gesteld was. Kort voor: dit bedoel ik dus. De conclusie moet je dan zelf maar trekken. 😉
Echt zo’n modedingetje.
Bedankt voor jullie bijdragen. Met heel interessante toevoegingen!
Rake observering, Marcel! Via mijn dochter is deze gewoonte circa een jaar geleden ook razendsnel in ons gezin ingeburgerd. Zonder me er ooit in verdiept te hebben, legde ik automatisch de link met het Frans. In interviews met mensen op straat in België of Frankrijk valt het me altijd op dat mensen hun mening afsluiten met: “voilà”! Als om te zeggen: dat vind ik er nou van. Maar of er werkelijk een verband is, of eerder een gedeelde oorsprong, laat ik aan een “echte” deskundige over! Dat dus.