Synergiebonus

De crisis ligt nog vers in ons geheugen, maar voor veel topmanagers is het graaien al lang weer terug. Er is wel een verschil: de taal is net iets anders.

Beloning
‘Ahold bedenkt lucratieve nieuwe beloning: de ‘synergiebonus’. Dat stond 2 februari in de Volkskrant. ‘De fusie van Ahold met het Belgische supermarktconcern Delhaize pakt voor de top van het nieuwe bedrijf lucratief uit. Dat komt vooral door een noviteit die wordt voorgesteld op beloningsbeleid: de synergiebonus.’

Bonus
Toch een beetje dom, dacht ik bij het lezen van het artikel. Het woord bonus trekt meteen de aandacht. Als journalisten bonus zien, gaan meteen alle alarmbellen af. Maar, ho. Wacht eens even. Ik lees de rest van het artikel en zie dit: ‘Volgens Ahold klopt de term ‘bonus’ niet en gaat het om een “speciale, aan de fusie gerelateerde aandelencomponent”. Deze prestatieaandelen zijn voor de tophonderd van het bedrijf en mogen pas na vijf jaar worden verzilverd. Het extraatje is nodig om lokaal talent te behouden, aldus Ahold.’ Synergiebonus is dus niet door Ahold bedacht, maar door de Volkskrant. En het interessante is dat alle andere media het bericht van de Volkskrant hebben overgenomen. Ook synergiebonus.

Zes lessen
Wat leert dit ons? (1) Topmanagers zorgen nog steeds goed voor zichzelf. (2) Ze verstoppen zich daarbij achter verhullend taalgebruik (‘aan de fusie gerelateerde aandelencomponent’). En (3) achter dezelfde argumenten (‘talent behouden’). (4) Journalisten laten geen kans voorbijgaan om dat gedrag met inventieve taal af te straffen. Synergiebonus is net zo’n krachtig woord als bijvoorbeeld sjoemelsoftware, ook al is sjoemel- nog helderder en negatiever dan synergie-. (5) Zo krijgen we er mooie woorden bij. (6) Maar uiteindelijk verandert er niets.