Freefight

Vorige week maandag presenteerde EenVandaag een debat tussen Alexander Pechtold en Geert Wilders. Blijkbaar werd dat aangekondigd als een ‘freefight’ (ik had de vooraankondiging gemist). Wat zegt dat?

Bert Wagendorp
In de Volkskrant van dinsdag leken de columns eerder op sportverslagen dan op analyses van het debat. Bert ‘Ik ga geen televisiedebat meer kijken’ Wagendorp noemde, verwijzend naar de vooraankondigingen van EenVandaag, de confrontatie tussen Pechtold en Wilders een ‘titanengevecht’ en een ‘freefight’. Hij trok de boksbeeldspraak door en verwees naar beroemde – ik zou bijna zeggen ‘iconische’ – gevechten met Mohammed Ali a.k.a. Cassius Clay. Hij noemde de ‘Thrilla in Manila’ en de ‘Rumble in the Jungle’, twee bijnamen van beroemde gevechten van Ali, en had het over ‘kemphanen’ en ‘rechtse hoek’. Maar ook over een ‘Slachtpartij van de Eeuw’.

Jean-Pierre Geelen
Ook tv-recensent Jean-Pierre Geelen ging die dag in op de bombastische vooraankondiging van EenVandaag. En net al ik verbaasde hij zich over het ronkend taalgebruik in een debat dat helemaal niet over de verkiezingen voor de Provinciale Staten (of de Waterschappen) ging. En ook hij had het over ‘kemphanen’.

Ariejan Korteweg
Politiek commentator Ariejan Korteweg deed het allemaal nog eens dunnetjes over. Net als Bert Wagendorp en Jean-Pierre Geelen citeerde hij uit de vooraankondiging van Bas van Werven van EenVandaag: ‘Een freefight op het scherpst (sic) van de snede. Zo had het actualiteitenprogramma EenVandaag het debat tussen Wilders (PVV) en Pechtold (D66) aangekondigd. Een rumble in the jungle zou het worden, naar het roemruchte gevecht van Mohammed Ali en George Foreman in Kinshasa (1974).’ Hij gebruikte verder woorden als ‘straatvechter’ (Wilders, niet Pechtold) en ‘arena’.

Felix Meurders
In een discussie op NPO Radio 1 op dinsdag pikte presentator Felix Meurders het idee van het gevecht op en sprak over een ‘duel’ tussen Geert Wilders en Alexander Pechtold. Hoezo ‘duel’? Het was een debat. Nou ja, een soort debat. De twee heren probeerden vooral hun eigen – grondig voorbereide – verhaal te vertellen en de ander zo veel mogelijk een hak te zetten. Maar dat terzijde.

Conclusie
EenVandaag heeft de heren van de pers blijkbaar een heel groot plezier gedaan met de opgeklopte taal voorafgaand aan het debat. De artikelen en columns in de Volkskrant waren ‘inkoppertjes’, om maar eens een beeldspraak uit een andere tak van sport te gebruiken.

Wat bewijst dit? Ten eerste dat mensen in de media elkaar graag napraten. Herhalen en inwrijven is het motto. Net als bij politici. Ten tweede dat de media liever extreem zijn dan genuanceerd. Kreten, oneliners en simplismen doen het goed. Zo werden Teeven en Opstelten kort na hun aftreden voortdurend crimefighters genoemd. Dat bekt lekker. Ten derde dat er steeds meer agressie komt in het politieke taalgebruik. En tot slot het toenemend aantal Engelse woorden in onze taal. Wat je als taalliefhebber niet allemaal uit verkiezingen kunt halen!