Vrijdagavond was filosoof René Gude, onze nieuwe Denker des Vaderlands, te gast in De Wereld Draait Door. Het was een prettig gesprek. Gude kwam niet alleen vriendelijk over, maar hij had ook een coherent verhaal.
Matthijs van Nieuwkerk gaf dit keer zijn gast de ruimte zijn verhaal te vertellen. En Gude kan dat goed. Ik pik er een kenmerkend fragment uit.
Het begint met een opmerking van Van Nieuwkerk (journalisten stellen tegenwoordig minder vragen; het is vaak aan de geïnterviewde zelf om er een vraag bij te denken) : “U bent tegen het negativisme, tegen het sombere, tegen het mopperen. Vandaar het belletje.” Gude heeft blijkbaar altijd een belletje bij zich om mensen tot de orde te roepen.
Na een lange inleiding over “een breder verband” zegt Gude: “Maar het punt met het leven is, dat je, je, je zit in een bepaalde voor op de akker, daar moet je uit. Daar moet je op een gegeven moment uit. En dat is een negatieve beweging. Dus of je daar nou uitgetikt wordt door een columnist of een cabaretier, of door iemand die jou bekritiseert, of dat je zelf op het idee komt, je moet eruit, dan zit je in een soort negatieve sfeer, en dat is prima, niet leuk, unheimisch, vervelend, maar je bent uit je ouwe sfeer, want, als je ooit weer terug wilt in waar je zat met andere mensen, dan moet dat een beetje op eigen voorwaarden zijn, je moet daar een eigen inbreng aan kunnen geven en dan hoop je, dat nadat je er een keer goed uitgestapt bent, goed negatief bent geweest, dat je daarna een eigen positie kunt innemen en dat je aan het einde van je leven ook van die positie kunt zeggen: “Nou ja, vanaf het moment dat ik die negatie heb gedaan, heb ik weer een positie gekozen en die neem ik nu in en dat is de zin van mijn leven”, maar wat het belangrijkste is dus is dat die negatie tijdelijk moet zijn, tijdelijk, tijdelijk, tijdelijk.”
Vanaf “Dus of je daar nou uitgetikt wordt…” tot en met drie keer “tijdelijk” is in feite een zin. Zonder stotteren of haperen. De enige onderbreking is van Van Nieuwkerk, na “… dat is de zin van mijn leven”. Hij reageert met “Oké”. Gude laat zich niet afleiden en maakt zijn volzin keurig af met de kern van zijn boodschap.