‘Geplaagde Teeven geeft dorststaker verblijfstitel.’ Deze kop stond maandag 29 april in de Volkskrant. Dorststaker. Geen woord dat in de Dikke Van Dale staat. Dorststaking wel. Mooi, maar is het ook logisch?
In het artikel in de Volkskrant gaat het om ‘een dorststakende asielzoeker’: ‘De asielzoeker dronk uit protest tegen zijn afwijzing niets meer.’ De analogie is duidelijk: je hebt hongerstakers, dus dan moet het ook mogelijk zijn om mensen die weigeren te drinken, dorststakers te noemen. In Van Dale wordt dorststaking gedefinieerd als: ‘weigering van drank als protest, m.n. door gevangenen; antoniem: hongerstaking’.
Toch is het een vreemd woord. En als je erover nadenkt, zijn hongerstaker en hongerstaking eigenlijk ook vreemde woorden. Het werkwoord staken betekent immers ‘beëindigen, ergens mee ophouden’. Nou, als er een ding is wat een hongerstaking oplevert, is dat honger. Die honger wordt door de staking zeker niet beëindigd. Hetzelfde geldt voor dorststaking: het gevolg van de staking is een heftige dorst.
Hongerstaking en dorststaking zijn dus in feite onlogische woorden. Eetstaking en drinkstaking dekken de lading veel beter. Maar ja, wie beweert er dat taal logisch is?
Beste Marcel,
Grappig – mij was hetzelfde woord ook opgevallen! Toch denk ik dat je naar de verkeerde betekenis van ‘staker’ kijkt. Tenminste, als je het Engelse woord ‘hunger striker’ in ogenschouw neemt. Het gaat dus om een protestactie, een staking. Google maar eens op ‘thirst strike’!
Dit woord was me ook opgevallen. De logica van taal is inderdaad af en toe moeilijk te volgen ;-). Wel vind ik het helemaal raar dat Van Dale hongerstaking een antoniem van dorststaking vindt. Het is zeker géén tegengestelde betekenis!